(sposób zachowania się)

См. также в других словарях:

• unosić się – unieść się honorem [dumą] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrażać się, reagować w sposób emocjonalny, czując się dotkniętym, urażonym w swojej ambicji, poczuciu godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś unosi się dumą z byle powodu.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bycie — n I rzecz. od być. ∆ Sposób bycia «sposób zachowania się, postępowania, obcowania z ludźmi» …   Słownik języka polskiego

• etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… …   Słownik języka polskiego

• ostentacja — ż I, DCMs. ostentacjacji, blm «sposób zachowania się obliczony na pokaz, mający na celu zwrócenie czyjejś uwagi; sposób demonstracyjny, manifestacyjny» Robić coś z ostentacją. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• taniec — 1. Do tańca i do różańca «o kimś, z kim można się zarówno bawić, jak i zajmować rzeczami poważnymi»: Wigura był niezwykle wesołym chłopakiem. Do tańca i do różańca. Miły, sympatyczny, układny i wymowny, reprezentował naszą trójkę na zewnątrz. WW… …   Słownik frazeologiczny

• nonszalancja — ż I, DCMs. nonszalancjacji, blm «niedbały, swobodny, bezceremonialny sposób zachowania się; lekceważący stosunek do otoczenia» Cechująca kogoś nonszalancja. Zachowywać się z nonszalancją. Odnosić się do czegoś z nonszalancją. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• ostentacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} sposób zachowania się mający na celu zwrócenie czyjejś uwagi; demonstracyjne zachowanie się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwrócić się od kogoś z ostentacją. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obyczajowość — ż V, DCMs. obyczajowośćści, blm 1. «ogół powszechnie przyjętych, uświęconych tradycją obyczajów właściwych danemu środowisku» Obyczajowość staropolska, wschodnia. 2. «prowadzenie się, sprawowanie, moralność; sposób zachowania się, maniery,… …   Słownik języka polskiego

• oryginalny — oryginalnyni, oryginalnyniejszy 1. «samoistny, swoisty, nie będący naśladownictwem lub przeróbką; nie fałszowany, autentyczny» Oryginalny dokument. Oryginalna twórczość. Oryginalna pisownia. 2. «tworzący samodzielnie, nie opierający się na… …   Słownik języka polskiego

• snobizm — m IV, D. u, Ms. snobizmzmie, blm «sposób zachowania się, cechy właściwe snobowi; postawa charakteryzująca snoba» Bywać gdzieś, uczyć się czegoś przez snobizm, ze snobizmu …   Słownik języka polskiego

• wypróbować — dk IV, wypróbowaćbuję, wypróbowaćbujesz, wypróbowaćbuj, wypróbowaćował, wypróbowaćowany rzad. wypróbowywać ndk VIIIa, wypróbowaćowuję, wypróbowaćowujesz, wypróbowaćowuj, wypróbowaćywał, wypróbowaćywany 1. «sprawdzić jakość, stan jakiegoś… …   Słownik języka polskiego